Pada sabtu minggu lepas negara telah dikejutkan oleh isu adik firdaus. Adik firdaus merupakan seorang OKU yang telah dijumpai oleh JKM dalam keadaan yang amat daif. kepada sesiapa yang melihatnya akan berasa tersentuh dan sedih. tergamak seorang ibu yang membiarkan anak OKUnya sebegitu rupa, sedangkan jika dilihat dalam FB ibunya, dia agak menjaga penampilan. Cerita mengenai adik firdaus ini telah menjadi bualan oleh masyarakat malaysia pada hujung minggu ini. Adik firdaus telah dijumpai di Flat Taman Semarak, Nilai, Negeri sembilan. Menurut penduduk flat itu, mereka tidak mengetahui tentang kewujudan insan OKU ini, lantaran ibunya tidak banyak bergaul dengan penduduk setempat.
Gambar yang dimuat naik oleh penyokong PR
Pada hari isnin penulis mendapati gambar-gambar adik firdaus telah dimuat naik kedalam media sosial oleh penyokong-penyokong Pakatan Rakyat. Gambar-gambar yang dimuat naik oleh mereka, sperti biasa menyalahkan pihak BN kerana isu ini. Pelbagai tohmahan di berikan kepada pihak kerajaan. Ada yang mengatakan kerajaan mementingkan panda berbanding isu OKU, kerajaan telah mengabaikan rakyat dan banyak lagi. Ingin penulis ingatkan kepada penyokong PR bahawasanya DUN nilai telah dimenangi oleh DAP (J. Arul Kumar) dengan majoriti 4,047. ADUN merupakan orang yang dipilih rakyat setempat untuk menjaga kawasan mereka. Dimanakah beliau? ADUN sepatutnya menjadi orang yang paling mengetahui tentang masyarakat atau masalah-masalah yang berbangkit, dimanakah DAP dalam isu ini? sudah pastinya mereka tidak buat kerja. Selepas PRU terus menghilang, sehingga isu ini keluar.
Sebenarnya isu sebegini tidak seharusnya menjadi bahan politik. Penyokong PR seperti biasanya terus menerus mencari isu-isu politik, segala-gala isu mahu dipolitikkan. Tidak terlintas langsung di hati mereka untuk menjaga sensitiviti. Hanya memikirkan keuntungan politik semata-mata. Bersikap matang lah sedikit wahai penyokong PR.
Penulis merasa terpanggil untuk menyiarkan video yang menunjukkan DAP merupakan parti yang mahu menjadikan Malaysia negara sekular. Walaupun sudah termaktub dalam perlembagaan, tetapi DAP tidak mahu mengakuinya dan mahu menghapuskannya sekiranya berkuasa. DAP mahu menjadikan Malaysia negara sekular, ironinya PAS menyokong DAP dalam PRU sebelum ini.
Apakah maksud sekular? Perkataan sekular akar katanya saeculum dalam bahasa Latin yang membawa
makna pemisahan agama daripada sistem dan kehidupan. Dalam bahasa mudah,
negara sekular tidak membenarkan agama berperanan dalam sistem
pentadbiran dan pendidikan. Apa akan berlaku jika negara menjadi sekular?? daripada pemahaman penulis.. ia akan menghapuskan undang-undang syariah, pendidikan agama islam (sistem sekolah kebangsaan), menghapuskan UIA (sistem pendidikan tinggi awam negara), menghapuskan tabung haji dan pengurusan haji (diuruskan oleh menteri di Jabatan perdana menteri) dan banyak lagi. Ini akan berlaku kerana prinsip negara sekular akan memisahkan agama daripada sistem pentadbiran dan pendidikan.
Berikut adalah video yang menunjukkan DAP mahu menolak Negara islam di Parlimen:-
sungguh licik Lim Kit siang mahu merosakkan Malaysia dengan menghasut parti bukan islam yang lain..
Jawapan yang pernah diberikan oleh kerajaan berkenaan Negara Sekular:-
Pendapat daripada yang dipertua dewan parlimen Malaysia mengenai isu Malaysia bukan negara sekular yang ditentang oleh MP DAP:-
SUDAH TERANG LAGI BERSULUH.. DAP ADALAH PARTI YANG MAHU MENJADIKAN MALAYSIA NEGARA SEKULAR...
Ancaman-Ancaman terhadap Kedaulatan Islam sebagai Agama Negara
Mahamad Naser bin Disa
Mukadimah
Sudah menjadi lumrah dalam kehidupan, sesuatu yang gah namanya dan
teguh kedudukannya akan sentiasa dilanda pelbagai ancaman serta
percubaan menggugat keagungannya. Demikianlah juga apa yang dihadapi
oleh agama dan umat Islam hari ini, termasuk di Malaysia. Meskipun
Perlembagaan Persekutuan mengiktiraf dan memartabatkan kedudukan agama
Islam, namun pihak-pihak tertentu melakukan pelbagai usaha bagi
menimbulkan kekeliruan berhubung dengan kedudukannya yang tinggi lagi
berdaulat. Usaha-usaha yang dijalankan kelihatan tersusun dan licik,
kerana bermula dengan persepsi dan pentafsiran yang salah tentang
kedudukan tinggi agama Islam, ia akhirnya mendorong tindakan tidak wajar
atau tidak bijaksana, iaitu yang merugikan agama Islam dan umat Islam.
Kedaulatan agama Islam diabaikan begitu sahaja dan ruang yang luas
dibuka bagi memberikan peluang kepada pihak-pihak tertentu untuk terus
mengasak dan mempertikaikan ketuanan Islam di Negara ini. Kertas ini
akan menghuraikan isu, permasalahan, dan bentuk-bentuk ancaman yang
dihadapi oleh umat Islam pada hari ini. Seterusnya, kertas ini
mengemukakan saranan-saranan tertentu yang perlu diambil dengan penuh
perhatian dan dilaksanakan dengan sebaik-baiknya.
Kekeliruan dalam Memahami Perkara 3(1)
Perbincangan pakar-pakar undang-undang berhubung dengan kedudukan
Islam dalam Perlembagaan sering kali dimulakan dengan kekaburan terhadap
maksud Perkara 3 (1). Justeru, timbullah pelbagai kesimpulan yang
ternyata bertentangan dengan maksud nyata Perkara 3 itu sendiri yang
menjadi pegangan banyak pihak. Antara kesimpulan yang dibuat
termasuklah Islam hanya sekadar agama rasmi sahaja. Sebagai agama
rasmi, maka ajaran dan adab-adab yang digariskan dalam Islam hanyalah
terpakai dalam situasi tertentu, misalnya amalan membaca doa pada
pembukaan majlis rasmi. Lebih membimbangkan daripada itu ialah majoriti
peguam bukan Islam dan sebahagian peguam Islam menganggap bahawa negara
ini merupakan sebuah negara sekular. Kefahaman dan tanggapan kumpulan
ini mempunyai pengaruh yang meluas serta mendalam dalam kalangan
masyarakat bukan Islam dan sebahagian umat Islam.
Sebahagian besar aktivis pertubuhan Islam berpegang pada gabungan
kedua-duanya, iaitu Malaysia ialah negara sekular yang meletakkan Islam
sekadar agama rasmi. Mereka berpegang pada Perlembagaan negara ini yang
memartabatkan sekularisme sebagai ideologi negara dan dengan demikian,
manifesto perjuangan mereka ialah menukar wajah perlembagaan dan
ideologi negara daripada sekular kepada Islam. Alasannya ialah Perkara 4
memartabatkan Perlembagaan sebagai undang-undang tertinggi dan
menggantikan al-Qur’an dan al-Sunnah. Justeru, sebahagian besar aktivis
gerakan Islam meletakkan perspektif perjuangan mereka di luar ruang
lingkup Perlembagaan yang ada.
Malaysia Negara Sekular?
Pegangan yang menyimpulkan bahawa Malaysia sebuah negara sekular
berasaskan laporan Kertas Putih tentang syor perlembagaan yang
mencadangkan agar Islam dimartabatkan sebagai agama Persekutuan dalam
perkara 3(1) dan pada masa yang sama, menjamin kebebasan beragama serta
melindungi kedudukan Raja-raja Melayu sebagai ketua agama bagi negeri
masing-masing daripada terjejas. Kertas Putih ini juga menyebut bahawa
kedudukan Islam itu tidak akan menjejaskan sifat sekular Persekutuan.
Atas jaminan ini, MCA dan MIC dikatakan telah bersetuju untuk menerima
perkara 3(1) itu dengan senang hati.
Persoalannya adakah rujukan kepada Kertas Putih syor perlembagaan itu
membantu kita untuk mentafsirkan perkara 3(1) secara konklusif? Atau
adakah kita terus dikelirukan pula dengan persoalan berkaitan dengan
maksud sifat sekular itu? Apa yang berlaku sekarang ini ialah kumpulan
ini terus merujuk kepada Kertas Putih itu. Mereka menerima jaminan yang
diberikan dalam Kertas Putih berkenaan seolah-olah itulah yang termaktub
dalam perlembagaan yang seolah-olah berbunyi, “Islam ialah agama
Persekutuan, namun ini tidaklah menghilangkan sifat sekular
Persekutuan.”
Kekeliruan yang cuba ditimbulkan kumpulan ini bukan sahaja bertujuan
menyerlahkan negara ini sebagai negara sekular, malah mereka
terus-menerus berusaha menghakis dan menghilangkan bahagian awal perkara
3(1) sehingga ia seolah-olah berbunyi, “Persekutuan ialah sebuah Negara
sekular, namun adat-istiadat Islam dan Melayu boleh diamalkan dalam
acara rasmi.” Inilah pegangan yang mendominasi Majlis Peguam Malaysia
dan diperjuangkan dengan hebat oleh Kumpulan Artikel 11. Hal ini dapat
dilihat dalam kes Lina Joy pada peringkat Mahkamah Persekutuan, apabila
peguamnya berkata,
“Sudah tiba masanya orang Melayu difahamkan bahawa kedudukan Islam
adalah lebih rendah daripada Perlembagaan kita dan mesej ini hendaklah
dijelaskan kepada mereka oleh mahkamah yang mulia ini.”
Usaha Mendaulatkan Perkara 3 (1)
Usaha untuk mendaulatkan kedudukan Islam sebagai agama Negara telah
dilakukan oleh peguam-peguam bukan Islam yang pada hakikatnya hanya
merupakan pembelaan bagi mengelakkan anak guam mereka daripada dijatuhi
hukuman mati bagi kesalahan pengedaran dadah dan memiliki senjata api.
Dalam kes Che’ Omar bin Che Soh lwn Public Prosecutor,
peguam-peguam T Mura Raju dan Ramdas Tikamdas berhujah bahawa hukuman
mati bagi kedua-dua kesalahan itu bercanggah dengan hukum syarak kerana
kedua-dua kesalahan itu bukan merupakan kesalahan hudud. Oleh itu, ia
bercanggah dengan perkara 3(1) yang meletakkan Islam sebagai agama
Persekutuan.
Meskipun Mahkamah Agung yang diketuai oleh Tun Mohd Salleh Abbas
telah memberikan tafsiran yang betul bagi Islam berdasarkan tulisan
S.A.A al Maudu di dalam bukunya, The Islamic Law and Constitution,
namun malangnya, keberkesanan perkara 3(1) telah disempitkan
berdasarkan niat dan hasrat penggubal Perlembagaan. Hakim yang bijaksana
itu telah menghuraikan suasana pemerintahan dan politik di
negeri-negeri Melayu sejak tahun 1874 dan seterusnya semasa pembentukan
Persekutuan Tanah Melayu yang memisahkan antara pentadbiran Negara yang
terletak di tangan penjajah dengan hal-ehwal agama di bawah bidang kuasa
Raja-raja. Beliau menyimpulkan-
“In our view, it is in this sense of dichotomy that the framers of
the Constitution understood the meaning of the word Islam in the
context of Article 3. If it had been otherwise, there would been another
provision in the Constitution which would have the effect that any law
contrary to the injuction of Islam will be void. Far from making such
provision, Article 62, on the other hand, purposesly preserves the
continuity of secular law prior to the Constitution, unless such law is
contrary to the latter.“
Jelas pendekatan mahkamah tertinggi Negara ketika itu, iaitu pada
tahun 1988, masih mentafsirkan perkara 3(1) dengan merujuk kepada niat
penggubal dan bukan kepada maksud Islam itu sendiri. Walaupun bahasa
yang digunakan bagi menghuraikan peruntukan Perkara 3(1) itu amat jelas,
namun kelihatan mahkamah masih juga mahu merujuk kepada niat penggubal.
Walau bagaimanapun, dari satu aspek, Mahkamah Agung sama sekali tidak
memutuskan bahawa Negara ini ialah Negara sekular sebagaimana yang
sering dihujahkan oleh peguam bukan Islam dan sebahagian kecil peguam
hak asasi manusia kebelakangan ini. Sebaliknya apa yang diutarakan oleh
Mahkamah Agung ialah undang-undang yang terpakai merupakan undang-undang
sekular, sebagaimana yang dibenarkan oleh Perkara 162 Perlembagaan.
Dalam hubungan ini, hakim berkenaan mengaitkan Perkara 3(1) dengan
Perkara 162 yang dikatakan membenarkan undang-undang sekular untuk terus
berkuat kuasa. Namun jika diteliti secara cermat, Perkara 162 itu
merupakan peruntukan transitional yang membenarkan pemakaian
undang-undang sebelum merdeka untuk tertakluk pada pengubahsuaian dan
pindaan yang boleh dilakukan kemudian oleh pihak berkuasa.
Jelas di sini bahawa Perkara 162 dimasukkan bagi membolehkan proses
pengubahsuaian atau pindaan dilakukan terhadap undang-undang yang sedia
berkuatkuasa sebelum merdeka. Hal ini bermaksud, sekiranya undang-undang
itu bercanggah dengan Perkara 3(1), maka ia boleh dipinda supaya
selaras dengan Islam. Perkara 162 tidak boleh dijadikan hujah untuk
menyifatkan negara ini sebagai sebuah negara sekular atau membenarkan
undang-undang yang bercanggah dengan Islam terus berkuat kuasa.
Oleh sebab itulah didapati di bahagian akhir penghakimannya, hakim
yang bijaksana itu menyarankan supaya hujah kedua-dua peguam itu
diteruskan dalam forum-forum lain seperti di Parlimen dan juga
disampaikan kepada ahli politik. Namun malangnya, saranan hakim itu
tidak diikuti oleh peguam-peguam Islam yang lain dan tidak kelihatan
usaha yang bersungguh-sungguh untuk mengkaji keberkesanan Perkara 3(1)
bagi memartabatkan kedudukan Islam. Sebaliknya, majoriti peguam Islam
mengambil sikap menerima sahaja keputusan Mahkamah Agung itu.
Meskipun demikian keadaannya, kita wajar bersyukur atas usaha yang diambil oleh Hakim Mohd Noor Abdullah dalam kes Meor Atiqurrahman lwn Fatimah bte Sihi
[2000] 5 MLJ 375 untuk mentafsir Perkara 3(1) dengan lebih tepat. Pada
hakikatnya, usaha penting yang diambil hakim yang bijaksana itu telah
merintis jalan ke arah pemurnian kefahaman tentang kedudukan Islam dan
pemartabatannya dalam negara yang bertuah ini. Beliau menegaskan bahawa
seharusnya, dengan memenuhi semangat Perlembagaan, pakaian murid lelaki
ialah seluar panjang dengan memberi pilihan memakai seluar pendek dan
pakaian murid perempuan ialah baju kurung, kain sarung dan
tudung/telekung dengan memberi pilihan memakai pinafore tunic dan blouse atau skirt.
Peraturan sebaliknya jelas membelakangkan agama Islam, iaitu yang
dahulu dikemudiankan dan yang kemudian didahulukan dan ia jelas tidak
selari dengan Perlembagaan Persekutuan.[1]
Beliau selanjutnya menyatakan bahawa Islam sebagai ad-deen merangkumi
keseluruhan aktiviti kehidupan manusia dan dalam hubungan ini, beliau
memetik pandangan S Abdul A’la Maududi dalam bukunya, The Islamic Law and Constitution,
bahawa Islam bukan sekadar kumpulan dogma dan ritual tetapi sebaliknya
cara hidup yang meliputi semua bidang dan aktiviti kehiudpan manusia,
sama ada undang-undang, politik, ekonomi, sosial, kebudayaan, akhlak,
dan sebagainya.[2]
YA Hakim Mohd Noor seterusnya menegaskan bahawa frasa “Islam ialah
ugama bagi Persekutuan tetapi ugama-ugama lain boleh diamalkan dengan
aman dan damai” bermaksud Islam merupakan agama yang utama berbanding
dengan agama-agama lain di negara ini seperti Kristian, Buddha, Hindu
dan selainnya. Islam bukan setaraf dengan agama lain, tidak juga duduk
berganding bahu atau berdiri sama tegak. Malah sebaliknya, Islam duduk
di atas, ia berjalan dahulu, terletak di tempat medan dan suaranya
lantang kedengaran. Islam ibarat pokok jati—tinggi, teguh dan terampil.
Jika bukan sedemikian Islam bukanlah agama bagi Persekutuan tetapi
merupakan salah satu antara beberapa agama yang dianuti di negara ini
dan setiap orang sama-sama bebas mengamalkan mana-mana agama yang
dianutinya, tiada satu pun antara agama tersebut yang memiliki kelebihan
berbanding dengan yang lain.
Walaupun keputusan YA Hakim Mohd. Noor Abdullah diketepikan pada
peringkat Mahkamah Rayuan dan Mahkamah Persekutuan, namun pendekatan
yang diambil dalam mentafsirkan Perkara 3(1) tidak sama sekali disentuh
oleh mahkamah tertinggi negara. Bahkan ketika memberikan penghakiman
Mahkamah Persekutuan, Hakim Abdul Hamid Mohamad mengambil pendekatan
hukum syarak dalam memutuskan kedudukan peraturan sekolah yang
mengharamkan pemakaian serban oleh pelajar-pelajar sekolah rendah. Hakim
berkenaan berkata -
[37] SP3 gave his opinion that the wearing of turban is ‘sunat’.
Clearly, he based his opinion on the views of the traditional jurists —
the turban wearing scholars from turban-wearing communities who lived at
a time when the wearing of turban was customary or fashionable.
Certainly their surroundings could have, to a certain extent, influenced
their views on a matter such as the wearing of turban where Al-Quran is
silent. That is natural. Imam Shafie revised some of his rulings after
living in Egypt for a few years and observing the custom of the people
there. That is the mark of a great jurist!
[38] Even if we were to accept the view of SP3 that men wearing of
turban (by adult Muslim male) is ‘sunat’ or (commendable), it certainly
does not rank on the same level as ‘sunat prayers’, as learned counsel
for the appellants tried to convince the court when the question was put
to him by me.
[39] So, the ‘practice’ is of little significance from the point of
view of the religion of Islam, what more, in relation to underaged boys.
Certainly, it is not a part of ‘Islamic prophetic teaching’ as
submitted by the learned counsel for the appellants.
[40] Moving to the second factor which, in my view, should be considered i.e. the extent of the ‘prohibition’.
[41] We are not dealing with a total prohibition of wearing of the
turban. The students, primary school students of the school, are not
allowed to wear the turban as part of the school uniform, i.e. during
the school hours. They are not prevented from wearing the turban at
other times. Even in school, certainly, they would not be prevented from
wearing the turban when they perform, say, their ‘Zohor’ prayer in the
school ‘surau’ (prayer room). But, if they join the ‘Boy Scout’, it is
only natural if they are required to wear the Scouts uniform during its
activities. Or, when they play football, naturally they would be
required to wear shorts and T-shirts. Should they be allowed to wear
‘jubah’ when playing football because it was the practice of the Prophet
(PBUH) to wear jubah? Following the arguments or learned counsel for
the appellants, they should. Certainly, there is a place for everything.
[42] Furthermore, there is nothing to prevent them from changing
school, eg to a ‘pondok’ school that would allow them to wear the
turban.
[43] To accept the learned counsel’s argument would mean that anybody
has a right to do anything, any time, anywhere which he considers to be
a practice of his religion, no matter how trivial. The only limit is
clause (5). To me, that cannot be the law.”
Pendekatan yang diambil oleh YA Hakim Abdul Hamid Mohamad menunjukkan
bahawa pentafsiran tentang hak individu pada pandangan Islam boleh
dilakukan di Mahkamah Persekutuan. Pendekatan sebegini sepatutnya mampu
dilakukan oleh hakim-hakim tanpa merujuk kepada keterangan saksi pakar
kerana undang-undang Islam merupakan the law of the land, sebagaimana yang diputuskan dalam kes Ramah lwn Laton. Oleh itu negara perlu mempunyai hakim-hakim yang berkemampuan untuk memutuskan kes berdasarkan hukum syarak.
Perkara 3 (1) Memartabatkan Kedudukan Istimewa Agama Islam
Terdapat juga pandangan bahawa peruntukan dalam Perkara 3(1) itu
hanya mengatakan bahawa sebagai agama rasmi Persekutuan, Islam merupakan
satu-satunya agama yang diberi kedudukan yang sebegitu tinggi
berbanding dengan agama-agama lain. Peringatan sedemikian pernah
diutarakan oleh Y. A. Dato’ Abdul Hamid Mohamad dalam kes Kamariah bte Ali Iwn Kerajaan Negeri Kelantan.
Hakim bekenaan menjelaskan bahawa Perlembagaan juga memberi kuasa
kepada Badan Perundangan Negeri untuk mengkanunkan Hukum Syarak dalam
perkara-perkara yang disebut dalam Senarai II, Senarai Negeri, Jadual
Kesembilan. Selain itu, Akta Mahkamah Syariah (Bidang Kuasa Jenayah)
1965 juga digubal, selaras dengan kehendak Senarai II tersebut.
Kedudukan istimewa Islam sebagai agama yang paling dominan juga
diiktiraf melalui Artikel 11 walaupun Artikel tersebut menyebut tentang
kebebasan beragama. Hal ini dapat dilihat dalam Klausa (1) dan (4):
(1) “Tiap-tiap orang berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan, tertakluk kepada Perkara (4), mengembangkannya,
(4) Undang-undang Negeri, dan berkenaan dengan Wilayah-Wilayah
Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang
Persekutuan boleh mengawal dan menyekat pengembangan apa-apa doktrin
atau kepercayaan agama di kalangan orang yang menganuti agama Islam”
Fasal (4) dengan jelas bertujuan memberi kuasa kepada Negeri untuk
membuat undang-undang yang dapat melindungi serta mempertahankan agama
Islam daripada dipengaruhi oleh ajaran atau amalan agama-agama lain.
Dengan kata-kata lain, walaupun agama lain bebas diamalkan oleh
penganutnya dalam negara ini, mereka dilarang daripada menyebarkan
ajaran agama mereka kepada umat Islam atas alasan Islam merupakan agama
bagi negara ini. Lantaran itu, sebagai agama negara, Islam tidak layak
sama sekali untuk diperlakukan sesuka hati dan dengan
sewenang-wenangnya, apatah lagi untuk dihina serta direndahkan
martabatnya.
Pendekatan Holistik dalam Mentafsirkan Perlembagaan
Dalam kes Danaharta Urus Sdn. Bhd. lwn Kekatong Sdn Bhd & Anor,
Mahkamah Persekutuan menyebut betapa perlunya Perlembagaan dilihat
secara menyeluruh untuk mengelakkan daripada berlakunya penyelewengan
terhadap maksud sebenar sesuatu peruntukan dalam Perlembagaan. Dalam
penghakiman kes ini, mahkamah menegaskan:
“.. .Tafsiran terhadap peruntukan dalam Perlembagaan dibuat dengan
cara merujuk kepada dua peruntukan atau lebih secara bersama untuk
mendapatkan maksud yang tepat. la adalah satu kaedah yang sememangnya
diiktiraf dalam mana-mana perlembagaan. Adalah perlu untuk merujuk
kepada ‘Bindra’s Interpretation of Statute 7th Ed’ di mana ia menyebut, Perlembagaan
mesti dilihat secara menyeluruh untuk memastikan bahawa kesemua
peruntukannya adalah berikat dan berkuasa. la adalah satu kaedah yang
diiktiraf dalam mana-mana Perlembagaan bahawa sesuatu peruntukan dalam
Perlembagaan tidak boleh dipisahkan daripada peruntukan yang lain dan
dibiarkan berasingan. Pengasingan yang sedemikian akan menyebabkan
kedaulatan sesebuah Perlembagaan itu tergugat dan lari daripada tujuan
sebenar penggubalan sesebuah Perlembagaan.”
Atas sebab yang sama, mengasingkan sesuatu peruntukan daripada
peruntukan yang lain dan memberikan tafsiran yang juga dibuat secara
berasingan adalah janggal dan tidak tepat…”
Untuk tujuan memahami dan menghargai kedudukan Islam dalam
Perlembagaan, maka Perlembagaan itu sendiri perlu dilihat secara
keseluruhannya. Aspek utama perlembagaan yang sering diperkatakan oleh
peguam hak asasi manusia sebagai dominan dan perlu dihormati ialah
Bahagian ll yang merangkumi Kebebasan Asasi, Kesamarataan, Hak Kebebasan
Berucap, Berkumpul dan Berpersatuan, Hak Kebebasan beragama ,Hak
Mengenai Pendidikan dan sebagainya.
Pada dasarnya, hak-hak yang diiktiraf oleh Perlembagaan ini adalah
selaras dengan ajaran Islam. Malah, Islam ternyata mendahului ideologi
–ideologi lain, termasuk daripada barat dalam mengiktiraf dan membela
hak-hak ini meskipun ajaran Islam tidak menamainya secara khusus seperti
hak asasi manusia, hak wanita, hak kebebasan, dan sebagainya. Namun
demikian, perlulah disedari dan diingatkan bahawa hak dan kebebasan yang
diberikan oleh Perlembagaan itu tidaklah bersifat mutlak. Perkara 5
memperuntukkan, “No person shall be deprived of his life or personal
liberty save in accordance with law,” Perkara 8 (2) menegaskan,“Except
as expressly authorised by his constitution, there shall be no
discrimination against citizens…”, dan Perkara 10 menyatakan “(1)
Subject to Clauses (2), (3) and (4) – (a) every citizen has the right to
freedom of speech and expression;”
Oleh itu apabila mentafsirkan hak-hak yang dikurniakan oleh
Perlembagaan, pentafsiran terhadap Perlembagaan terutamanya
perkara-perkara yang terkandung dalam Bahagian II ini tidak sewajarnya
dilakukan dengan hanya bersandarkan doktrin-doktrin asing tanpa melihat
keseluruhan Perlembagaan itu sendiri. Dengan kata-kata lain, Bahagian II
ini perlu ditafsir secara harmoni dengan Bahagian I, iaitu dengan
menilainya dari aspek pandangan falsafah dan ideologi negara.
Sehubungan itu, dapat dilihat bagaimana dalam kes Danaharta Urus Sdn. Bhd., Mahkamah Persekutuan menyatakan:
“…Mahkamah sepatutnya berpegang pada andaian bahawa tiada peruntukan
yang saling bercanggah dalam Perlembagaan dan mengandaikan bahawa itulah
yang dimaksudkan oleh para penggubalnya… Raja Azlan Shah FJ dalam kes Loh Kooi Choon Iwn Kerajaan Malaysia
menyatakan, “Perlembagaan sebagai undang-undang yang tertinggi dalam
sesebuah Negara, tidak boleh diubah sewenang-wenangnya, dan berbeza
dengan undang-undang biasa. Oleh sebab itu peruntukan dalam Perlembagaan
tidak boleh bercanggah sesama sendiri…”
Seterusnya Suffian LP, dalam kes Phang Chin Hock Iwn Public Prosecutor pula menyatakan:
“Dalam mentafsir Artikel 4(1) dan Artikel 159, prinsip harmonious
construction menghendaki kita supaya mengambil perhatian terhadap
kedua-dua peruntukan tersebut.” Usaha Mencabar Kedaulatan Negara melalui Isu-Isu Hak Asasi Manusia
Pelbagai gesaan dan kritikan berasaskan hak asasi manusia di negara
ini sering kali dibangkitkan oleh pihak-pihak tertentu, khususnya badan
bukan kerajaan yang memperjuangkan hak-hak asasi manusia tanpa had dan
batasan perlembagaan dan undang-undang yang berkuat kuasa. Antaranya
termasuklah:
1. Hak kebebasan beragama – termasuk hak untuk murtad.
Isu murtad telah dihubungkaitkan oleh sesetengah pihak dengan hak
kebebasan beragama, iaitu selaras dengan Perkara 18 UDHR yang
memperuntukkan hak kebebasan untuk menukar agama. Murtad telah
dilaung-laungkan sebagai suatu hak tanpa melihatnya sebagai kesalahan
jenayah yang serius dari sudut pandangan agama Islam. Ironinya,
perjuangan mempertahankan apa yang dikatakan sebagai hak kebebasan
beragama dan hak asasi ini berlaku di sebuah negara yang memartabatkan
agama Islam sebagai agama negara. Kes-kes seperti Nor Aisyah Bokhari,
Kamariah Ali, Nyonya Tahir, Lina Joy, Siti Fatimah Tan dan Jeffrey Or
telah memberi impak kepada hubungan antara agama di negara ini dan turut
mendapat perhatian meluas masyarakat antarabangsa. Perjuangan kononnya
atas nama hak untuk murtad dengan sesuka hati tanpa melalui proses
penentuan oleh Mahkamah Syariah dan tindakan mempertikaikan bidang
kuasa mahkamah Syariah di mahkamah sivil ternyata mencabar kedaulatan
Islam dan Perlembagaan Persekutuan.
Antara hujah yang dikemukakan dalam kes Lina Joy lwn Majlis Agama Islam Wilayah Persekutuan & Yang Lain[3] ialah
seharusnya wujud keselarasan antara undang-undang Malaysia dengan
Perkara 18 UDHR. Hal ini khususnya bagi memberikan hak kepada Lina Joy
untuk murtad dan memeluk agama pilihannya. Walau bagaimanapun,
penghujahan ini tidak dimasukkan dalam penghakiman kes tersebut.
Mahkamah Persekutuan dalam kes ini memutuskan bahawa Perkara 11(1)
Perlembagaan Persekutuan tidak wajar dihujahkan sebagai peruntukan yang
memberikan hak kebebasan yang tidak terbatas dan hak untuk menganut
serta mengamalkan sesuatu agama hendaklah selalunya tertakluk pada
prinsip-prinsip dan amalan yang ditentukan oleh agama itu.
2.Hak bagi umat Islam untuk bebas daripada
kawalan undang-undang moral berasaskan undang-undang Syariah yang sedang
berkuat kuasa di negeri-negeri
Hak kebebasan daripada kawalan undang-undang moral berasaskan
undang-undang Syariah membolehkan umat Islam bebas mengamalkan agamanya
mengikut tafsirannya sendiri. Hal ini bermaksud, tiada sebarang
undang-undang yang boleh mengawal mereka dan tiada sesiapa yang boleh
memutuskan sama ada cara mereka itu benar atau sebaliknya. Kebebasan
seumpama ini merupakan hak asasi manusia, iaitu sebagaimana
diperuntukkan dalam Perkara 12 UDHR yang antara lain menekankan bahawa
tiada gangguan boleh dikenakan terhadap hak peribadi.
Peristiwa operasi di kelab malam The Zouk dengan penangkapan
lebih kurang 100 orang Islam telah membangkitkan beberapa isu yang
berkaitan dengan perlaksanaan dan penguatkuasaan undang-undang syariah
di Malaysia. Antaranya termasuklah kesesuaian perlaksanaan
undang-undang moral di negara ini. Kenyataan akhbar Utusan Malaysia
bertarikh 5 April 2005 melaporkan bahawa Jawatankuasa Caucus Parlimen
berkenaan dengan Hak Asasi Manusia sepakat untuk bersama-sama 50
pertubuhan bukan kerajaan (NGO) menolak penggunaan undang-undang dalam
menjaga moral individu. Menurut Pengerusi Caucus Parlimen berkenaan Hak
Asasi Manusia, Datuk Seri Mohamed Nazri Aziz (ketika itu), persoalan
yang berkaitan dengan moral merupakan hak peribadi setiap individu dan
kewujudan undang-undang bagi mengawalnya dilihat sebagai melanggar
prinsip hak asasi manusia. Sehubungan itu, garis panduan (standard operating procedure)
berkaitan dengan operasi dan kefahaman tatacara serta prosedur bagi
menghalusi langkah-langkah penguatkuasaandan pendakwaan jenayah Syariah
telah diwujudkan.
Dari sudut yang lain, isu ini boleh dilihat dalam konteks pengecilan
kuasa perundangan syariah dan mencabar kedaulatan Islam di negara ini.
Usaha-usaha pelbagai pihak yang cuba memperkasa dan mengukuhkan elemen
sekularisme dalam sistem kehidupan rakyat negara ini telah berlaku sejak
sekian lama dan sejajar dengan ideologi kapitalisme yang mendaulatkan
prinsip-prinsip kebebasan individu.
3.Hak kebebasan berfikir dan bersuara khususnya berkaitan dengan hal ehwal agama Islam
Kebelakangan ini, isu-isu berkaitan dengan hal ehwal agama Islam dan
pelaksanaan undang-undang Syariah sering kali dipertikaikan. Tindakan
tersebut dianggap sebagai hak kebebasan berfikir dan bersuara yang
merupakan salah satu hak asasi manusia, sebagaimana yang diperuntukkan
dalam Perkara 19 UDHR. Pelbagai isu yang menyentuh kedaulatan Islam dan
undang-undang Syariah diperdebat secara terbuka tanpa memberikan
penghormatan yang selayaknya kepada Agama Negara, sebagaimana yang
diperuntukkan dalam Perlembagaan Persekutuan. Demikian juga dengan
tindakan yang jelas menghina Agama Negara seperti menolak fatwa
kebangsaan, mentafsirkan sesuatu hukum berdasarkan pandangan yang
bertentangan dengan al-Qur’an dan al-Sunnah, dan sebagainya.
Dalam kes Sulaiman Takrib lwn Kerajaan Negeri Terengganu[4],
Peguam Malek Imtiaz dan Harith Ibrahim dengan dibantu oleh Edmund Bon,
bertindak bagi pihak seorang pengikut Ayah Pin untuk mencabar instistusi
fatwa dan berhujah tentang hak kebebasan berfikir dalam kalangan umat
Islam serta hak untuk bebas daripada keterikatan pada sebarang pendapat
pihak berkuasa seperti mufti. Implikasinya ialah setiap orang Islam
berhak menggunakan akal fikirannya sendiri untuk menentukan bentuk
pegangan dan ajaran agama yang dipegang atau diamalkan oleh umat Islam.
Selain itu, tindakan mencabar kedaulatan agama Islam juga dapat dilihat pada penghantaran memorandum oleh, Sisters in Islam (SIS), Woman’s Aid Organisation (WAO), dan Joint Action Group for Gender Equality (JAG) kepada Perdana Menteri , pada 25 Ogos 2009, yang bertajuk Justice for Kartika (Keadilan
untuk Kartika). Memorandum tersebut bertujuan mendesak Kerajaan
Persekutuan dan Kerajaan Negeri untuk memansuhkan undang-undang jenayah
Syariah yang sedang berkuatkuasa di negara ini. Desakan itu pula dibuat
sebagai rentetan daripada hukuman sebat yang dijatuhkan atas pesalah
jenayah Syariah wanita. Cadangan pemansuhan undang-undang jenayah
syariah ini pada hakikatnya, menafikan pelaksanaan undang-undang Syariah
dan hak orang Islam untuk mengamalkan agama mereka, sebagaimana dijamin
oleh Perlembagaan Persekutuan.
Dalam hal ini, Perkara 10(1) Perlembagaan Persekutuan memberikan hak
kebebasan bersuara, berhimpun, dan berpersatuan kepada warga negara
Malaysia, tetapi ia masih dalam batas-batas tertentu dan tertakluk pada
undang-undang tertentu, lebih-lebih lagi berkaitan dengan hal ehwal
agama yang menyentuh kedaulatan Islam dan Negara.
4. Hak kesamarataan gender
Ketidakadilan dan diskriminasi sering dibangkitkan sebagai salah satu
permasalahan utama yang dialami oleh kaum wanita dari semasa ke
semasa. Perkara ini seterusnya menimbukan tuntutan bagi memperjuangkan
hak-hak wanita, yang dinamai sebagai hak kesamarataan gender, iaitu
memberikan hak yang sama kepada lelaki dan wanita dalam semua perkara
dan ia dikatakan selari dengan peruntukan umum dalam Perkara 2 dan
Perkara 16 UDHR.
Di Malaysia, pertubuhan bukan kerajaan seperti Sister in Islam (SIS),
Gabungan Kumpulan Wanita Bertindak bagi Kesamarataan Gender (JAG), dan
sebagainya merupakan organisasi yang aktif memperjuangkan hak tersebut
dengan mencadangkan kajian semula terhadap sistem dan undang-undang
Syariah di negara ini. Kajian semula ini dikatakan bertujuan memastikan
bahawa ia selaras dengan iltizam kerajaan terhadap prinsip keadilan dan
kesamarataan gender. Sungguh malang bagi mereka kerana meletakkan hak
asasi manusia lebih tinggi dan lebih awla walaupun ia jelas bercanggah dengan undang-undang Syariah dan Perlembagaan itu sendiri.
Perkara 8(1) Perlembagaan Persekutuan jelas mengiktiraf dan
melindungi hak sama rata di sisi undang-undang bagi setiap orang di
negara ini. Perkara 8(2) seterusnya menekankan bahawa Perlembagaan
tidak membenarkan diskriminasi terhadap warga negara atas alasan agama,
ras, keturunan, tempat lahir atau jantina dalam perkara-perkara seperti
pemerolehan, pemegangan atau pelupusan harta atau berhubungan dengan
penubuhan atau pertukangan, perniagaan, profesion, kerjaya atau
pekerjaan. Sebaliknya, the Convention on the Elimination of All Forms of Discrimination Against Women (CEDAW)
1979 memperuntukkan kesamarataan gender dalam semua perkara sebagai
suatu hak yang perlu dilaksanakan. Malaysia telah menandatangani
konvensyen antarabangsa tersebut dan seterusnya tertakluk pada apa-apa
peruntukan berkaitan dengan hak kesamarataan gender kecuali dalam
perkara-perkara yang diberikan reservasi.
5. Hak kesamarataan agama (transcendental eqality of religion)
Kedaulatan Islam sebagai agama Negara seterusnya dicabar dengan
aliran perjuangan untuk mendapatkan hak kesamarataan agama. Sehubungan
itu, timbullah cadangan penubuhan suruhanjaya yang dinamai Suruhanjaya
antara Agama (Inter-faith Commission) (IFC), iaitu badan berkanun
yang mempunyai kuasa undang-undang untuk mengubah ajaran sesetengah
agama. IFC bertindak dan berfungsi sebagai badan yang mendengar kes-kes
berkaitan dengan hak individu dalam mengamalkan kebebasan beragama.
Mereka turut mendesak agar, berasaskan Perlembagaan Negara, kedudukan
agama Islam disamaratakan dengan agama-agama lain.
Walaupun pada tahun 2005, pihak kerajaan telah menangguhkan kelulusan
penubuhan IFC, namun perjuangan IFC ini telah mula meresap dan merebak
dalam masyarakat melalui suara-suara yang dibawa oleh kumpulan tertentu
seperti Majlis Peguam, HINDRAF dan sebagainya. Mereka menuntut pelbagai
perkara berkaitan dengan hal ehwal Islam seperti seorang anak yang
dilahirkan oleh ibu bapa Islam tidak seharusnya secara automatik menjadi
orang Islam, kebebasan untuk murtad tanpa tindakan undang-undang, kes
pertukaran agama dikendalikan di mahkamah sivil, kebenaran bagi
pengedaran secara terbuka untuk terjemahan Bible dalam bahasa Melayu,
dana yang mencukupi untuk membina serta menyelenggara rumah-rumah ibadat
orang bukan Islam dan sebagainya. Perjuangan bagi menuntut hak
kesamarataan agama ini secara langsung membuka ruang seluas-luasnya
kepada orang bukan Islam untuk mencampuri hal ehwal agama Islam dan
sekali gus memberikan ancaman yang memudaratkan terhadap kedaulatan
Islam khususnya dan Negara amnya.
Pemerhatian terhadap Implikasi Konflik
Konflik dalam persoalan hak asasi manusia ini pada dasarnya
disebabkan fahaman liberalisme tanpa batasan undang-undang. Pihak yang
mewujudkan konflik ini sewenang-wenangnya memetik peruntukan dalam UDHR,
sedangkan Perkara 29 (2) memperuntukkan bahawa dalam pelaksanaan
hak-hak dan kebebasan, setiap individu tertakluk pada batasan
sebagaimana yang ditentukan oleh undang-undang. Hal ini bertujuan
menjamin pengiktirafan serta penghormatan terhadap hak-hak dan
kebebasan-kebebasan lain di samping memenuhi syarat-syarat moral,
kepentingan awam, dan kebajikan umum dalam sebuah masyarakat demokratik.
Mereka juga mengabaikan peruntukan dalam Akta SUHAKAM 1999 yang
menyatakan bahawa hanya peruntukan yang tidak bertentangan dengan
peruntukan Perlembagaan sahaja yang boleh diterima.
Ketiadaan rasa hormat terhadap Perlembagaan dan undang-undang yang
berkuat kuasa, khususnya yang menyentuh hal ehwal agama Islam
menyebabkan kedaulatan negara terus-menerus dicabar. Isu hak asasi
manusia yang dibangkitkan tidak seharusnya timbul kerana semasa
rundingan kemerdekaan diadakan, semua kaum daripada semua agama di
Malaysia telah bersetuju menerima Islam sebagai agama negara. Bagi kaum
Melayu pula, mereka menyatakan kesediaan untuk menerima kaum lain
sebagai warga negara melalui prinsip jus soli. Implikasi sejarah
ini seakan-akan telah dilupakan dan tidak dihayati oleh generasi baharu
dengan penuh ketulusan. Sebaliknya, atas nama hak asasi manusia,
mereka mengasaskan perjuangan bagi mempertikaikan kedudukan agama Islam
dan sekali gus menentang semangat Perlembagaan itu sendiri.
Melalui mekanisme pemeriksaan dan pemantauan HRC di negara anggotanya
termasuk Malaysia, badan bukan kerajaan diberi ruang yang luas untuk
membangkitkan dan mengemukakan laporan situasi hak asasi manusia.
Laporan berkenaan turut meliputi isu-isu yang telah dinyatakan untuk
mendapatkan perhatian antarabangsa, meskipun cukup disedari bahawa
isu-isu tersebut bertentangan dengan peruntukan Perlembagaan. Tindakan
yang diambil oleh badan-badan bukan kerajaan itu seterusnya menggalakkan
campur tangan luar dalam pelaksanaan undang-undang di Malaysia. Selain
itu, masyarakat antarabangsa juga semakin peka dan memberikan pelbagai
reaksi terhadap isu-isu yang melibatkan hak asasi melalui pelbagai wadah
seperti jaringan internet dan sebagainya. Situasi ini pada hakikatnya
menjejaskan kedaulatan Negara apabila setiap undang-undang yang memberi
batasan terhadap hak asasi manusia dipertikaikan dan digesa untuk dikaji
semula.
Cabaran-Cabaran Terhadap Agenda Melahirkan Khayra Ummah
1. Penghakisan Kedaulatan Agama Islam daripada Perlembagaan Persekutuan
Pegangan dan fahaman bahawa Malaysia merupakan sebuah ”Negara
Demokrasi Sekular dengan Islam Sebagai Agama Rasmi” masih menular dengan
meluas, bukan sahaja dalam kalangan masyarakat biasa malah juga dalam
kalangan sebahagian besar ahli politik, pengamal undang-undang, serta
penggubal dasar, sama ada pada peringkat Kerajaan Persekutuan mahupun
Negeri dan juga dalam kalangan majoriti pendidik.
Jika selama ini kedaulatan Islam dalam Perlembagaan hanya berhadapan
dengan pemikiran sekular yang menyempitkan tafsiran Islam kepada hanya
sekadar agama rasmi sahaja atau ritual semata-mata, kini Islam
berhadapan dengan cabaran yang lebih besar yang diterajui oleh golongan
pemikiran Liberal yang sifat utamanya ialah menghakis agama dari aspek
pemerintahan. Mereka berpegang pada fahaman bahawa agama hanya
difokuskan pada pegangan (faith) seseorang dan prinsip Islam
tidak wajar dikenakan atas penganut agama lain. Dalam hal ini pandangan
dan Prof. Ulung Negara Tan Sri Prof. Dr Muhammad Kamal Hassan amat
wajar diberikan perhatian –
“Manusia dan umat Islam sedang berada dalam satu era pancaroba yang disebut oleh Alan Greenspan sebagai “The Age of turbulence”
(Greenspan, 2008), suatu zaman yang kecemerlangan sains moden dan
sekular telah mencapai kemuncak kegemilangannya, iaitu dari segi
ciptaan-ciptaan dan penemuan-penemuan saintifik yang menakjubkan dan
yang amat bermanfaat. Namun demikian, kekufuran, keegoan dan
keangkuhan akal (reason) bebasnya telah mencipta pelbagai jenis
mala petaka ekonomi, politik, budaya, intelektual, dan moral kerana
membelakangi petunjuk Allah S.W.T., bimbingan para Rasul, hukum-hukum
Allah S.W.T. dan ajaran-ajaran agama Allah S.W.T. Tamadun tempang dan
cacat ini didirikan atas sistem pendidikan moden sekular Barat, yang
kemudian diterapkan di negara-negara orang Islam termasuk dunia Melayu
Islam.”
Sebagai salah satu langkah memelihara dan mempertahankan kedaulatan
Islam, prinsip dan ajaran Islam wajib dipelihara dalam semua aktiviti
penggubalan dasar atau undang-undang. Sehubungan itu, Kerajaan Negeri
dan Kerajaan Persekutuan wajib memelihara kedaulatan Islam – selaras
dengan Sumpah YDPA sebagai Ketua Utama Negara sebagaimana yang
dilakarkan dalam Jadual Keempat dan dibaca bersama-sama dengan Perkara
37 Perlembagaan Persekutuan – untuk memelihara agama Islam pada semua
masa. Dengan yang demikian juga, pemerintah dan pentadbir, iaitu
Kerajaan Persekutuan mahupun Kerajaan Negeri, sama ada yang beragama
Islam atau bukan Islam, berkewajipan untuk memastikan bahawa
prinsip-prinsip Islam dihormati dalam sebarang penggubalan dasar atau
undang-undang yang diperkenalkan termasuklah dalam hal pendidikan.
Islam sebagai ideologi dan identiti Negara perlu dihormati dan
diberikan kedudukan yang sewajarnya.
Harus diakui bahawa cabaran dan ancaman yang dihadapi oleh umat Islam
negara ini pada masa kini, telah memberikan kesan yang buruk terhadap
akhlak umat Islam terutama remaja. Pendidikan yang dilaksanakan di
sekolah-sekolah dan Institusi Pengajian Tinggi kelihatan tidak begitu
berkesan, bukan sahaja untuk memenuhi Falsafah Pendidikan Islam yang
digariskan dengan sedemikian sempurna tetapi juga untuk melahirkan
sebaik-baik (khaira) ummah. Sebaliknya apa yang dapat disaksikan
oleh kita ialah pendedahan demi pendedahan yang amat mengerikan tentang
kebejatan akhlak yang melanda golongan remaja dan pada masa yang sama,
prestasi pencapaian dalam peperiksaan dilaporkan terus meningkat tahun
demi tahun. Apakah maksud semuanya ini? Adakah fenomena ini menandakan
bahawa sistem pendidikan kita hanya berupaya melahirkan pelajar yang
hanya dapat menjawab soalan peperiksaan dengan cemerlang, namun
sebaliknya gagal menghayati isi pengajaran yang disampaikan. Apatah
pula untuk mendorong mereka memanfaatkannya dalam pembentukan jiwa yang
teguh dan akhlak yang mulia. Apa pun juga hakikatnya, ia seharusnya
mencetuskan dorongan kepada kita untuk memberikan perhatian yang serius
terhadap permasalahan keruntuhan akhlak remaja dan punca-puncanya.
Demikian juga terhadap peranan sekolah dan IPT yang perlu kembali
dikendalikan sebagai institusi pendidikan yang berteraskan agama.
2. Ancaman Sekularisme dan Liberalisme
Kita umumnya menyedari tentang kaitan antara krisis gejala sosial
yang melanda remaja Islam pada masa kini dengan dengan kejutan budaya
dan perubahan nilai serta pemikiran yang melanda masyarakat. Gejala
sosial yang berlaku pada hari ini bolehlah disifatkan sebagai amalan
jahiliyyah pada era globalisasi yang serba maju dan moden. Dalam era
pembebasan daripada kawalan agama ini, remaja pelajar semakin terdedah
pada budaya hedonisme, iaitu suka berfoya-foya dan berhibur dengan
keterlaluan, terjebak dalam amalan seks bebas atau zina, hamil tanpa
nikah, buang bayi, ketagihan arak, dadah rokok, judi, bahan-bahan lucah,
rogol dan pelbagai bentuk masalah sosial lain yang cukup membimbangkan.
Antara faktor yang dapat dikenal pasti sebagai penyebab utama gejala
sosial pada era pasca-modenisme ini adalah seperti yang berikut:
3. Serangan Pemikiran Barat
Kesan serangan pemikiran dan ideologi Barat telah mengakibatkan
sistem nilai, pemikiran serta cara hidup masyarakat Malaysia terutama
remaja tersasar daripada norma-norma yang sepatutnya menjadi asas bagi
penggemblengan peranan remaja secara agresif dalam masyarakat. Berikut
adalah antara pegangan dan sistem barat yang kuat mempengaruhi pemikiran
masyarakat Malaysia serta menjadi punca utama yang mendorong pembabitan
golongan remaja dalam gejala sosial:
4. Kapitalisme
Prof. Ulung Negara, Tan Sri Prof. Dr. Mohd. Kamal bin Hassan menukilkan bahawa―
“Di bawah dasar liberalisasi dan deregulasi perdagangan
antarabangsa pimpinan World Trade Organisation, globalisasi yang
didukung oleh kuasa korporat global memberikan peluang besar kepada
mereka untuk mengeksploitasi ekonomi negara-negara membangun, termasuk
Malaysia. Situasi ini akan mempercepatkan proses homogenisasi budaya
secara global, iaitu negara yang kuat akan mempengaruhi negara yang
lemah. Pada waktu itu, ciri-ciri luhur dalam budaya Malaysia dan sistem
nilai agama dan tradisi yang mendasarinya akan dihimpit dan digugat oleh
gagasan-gagasan atau aliran-aliran kebudayaan asing yang berjiwa
materialistik, sekularistik, relativistik, neo-modernistik, hedonistik
atau permissive (serba boleh). Aliran-aliran yang ingin melemahkan
pengaruh nilai-nilai budaya, agama dan moral tempatan itu dibawa masuk
oleh unsur-unsur ekonomi kapitalistik tempatan atau antarabangsa yang
mementingkan keuntungan kewangan semata-mata tanpa mempedulikan isu
tanggungjawab sosial atau moral. Pelbagai saluran akan digunakan untuk
mencapai matlamat ekonomi dan budaya bebas mereka, termasuk
industri-industri pengiklanan, perfileman, fesyen, muzik, hiburan,
pelancongan, media cetak, media elektronik dan Internet.”
Pernyataan ini jelas merujuk kepada pemikiran ekonomi kapitalisme
yang hanya menitikberatkan keuntungan material pihak pemodal tanpa
mementingkan kemaslahatan masyarakat. Sebagai pemilik modal, mereka
bebas melakukan apa sahaja sehingga sanggup merobek sistem keadilan atau
perundangan dan juga agama bagi memenuhi kehendak serta memperoleh
keuntungan. Golongan ini sentiasa memperjuangkan kebebasan dari semua
aspek termasuklah kebebasan dalam beragama, kebebasan dalam tingkah
laku, kebebasan dalam menyuarakan pendapat, dan kebebasan dalam
pemilikan harta berpandukan sistem kapitalis.
Seterusnya ialah amalan manipulasi secara berleluasa melalui kegiatan
perniagaan berasaskan seks khususnya yang membabitkan wanita-wanita
yang terdesak, penipuan, dan pemerdagangan orang. Akibatnya, industri
yang berasaskan seks bebas dan zina semakin berleluasa. Pusat-pusat
hiburan dan maksiat yang menjadikan remaja wanita sebagai alat tarikan
pelanggan seperti GRO, pelayan, teman sosial malah sebagai pelacur
semakin bertambah.
5. Liberalisme
Pada dasarnya, gerakan Liberalisme merupakan pengaruh daripada
falsafah liberalisme yang berkembang di negara barat dan telah meresap
dalam semua bidang kehidupan seperti liberalisme ekonomi, budaya,
politik, dan agama (Mohammad Ariffin 2009). Gerakan liberalisme ini
memperjuangkan demokrasi, fahaman persamaan semua agama, fahaman
persamaan hak antara lelaki dengan wanita serta mempromosikan kebebasan.
Sebagai contoh, golongan ini memperjuangkan hak kebebasan seks seperti
lesbian dan homoseksual, hak untuk berpakaian dan bersosial, hak
pengguguran anak selain penentangan terhadap hukum dan undang-undang
kekeluargaan Islam yang diperuntukkan di bawah undang-undang Syariah
seperti poligami, pembahagian harta pusaka, kuasa talak dan sebagainya.
Bagi merealisasikan keinginan mereka, golongan ini mentafsirkan hukum
agama mengikut rasional akal dan realiti semasa. Mereka yang berpegang
teguh pada agama dikatakan golongan fundamentalis yang kolot dan jumud
kerana tidak mengikut peredaran masa.
Liberalisme merupakan lanjutan dan edisi baharu bagi fahaman
sekularisme barat moden. Sejarah telah mencatat bahawa melalui
kolonialisme, fahaman sekularisme tajaan barat moden telah berjaya
mensekularkan seluruh dunia, termasuklah negara-negara Islam.
Selanjutnya, fahaman Liberalisme disebarluaskan oleh proses globalisasi
melalui kecanggihan teknologi komunikasi dan maklumat yang melahirkan
pula kolonialisme edisi baharu.
Fahaman Liberalisme ini menegaskan kepentingan bahawa manusia
mempunyai kebebasan diri untuk menjalani kehidupan tanpa sebarang ikatan
dengan sebarang bentuk tradisi, termasuk Tuhan dan agama. Hal ini
menjadikan manusia hidup tanpa garis panduan terhadap apa yang
dilakukannya dan seterusnya mewujudkan pemikiran kontemporari yang
meraikan kepelbagaian budaya, amalan dan prinsip. Interaksi global juga
telah menyebabkan manusia menjadi objek pengguna yang diperdagangkan
menerusi hedonisme anjuran barat. Secara dasarnya, globalisasi yang
merupakan produk Liberalisme ini telah mencabul kedaulatan sesebuah
negara dan bangsa sama ada dari segi agama, budaya, bahasa dan juga
undang-undang.
Jika era modenisme telah melahirkan pelbagai kefahaman dan ideologi
yang menjadi pegangan masyarakat barat seperti sekularisme, pluralisme,
sosialisme, feminisme, positivism, dan sebagainya, selanjutnya pada era
Liberalisme, ideologi-ideologi tersebut telah berkembang pesat dan
menjadi lebih hebat sehingga ia mendorong manusia menolak agama atau
berpaling daripada konsep theologi (ketuhanan) secara total.
Fahaman dan ideologi barat pada era Liberalisme ini telah tersebar
luas secara pantas, sejajar dengan perkembangan teknologi maklumat dan
proses globalisasi. Ia telah meresap masuk dalam pemikiran masyarakat
Islam dan penularannya berlaku secara halus sama ada secara disedari
atau tidak oleh umat Islam kerana ia diolah secara rasional. Sekiranya
ia tidak dibanteras dengan berkesan, pastinya akidah umat Islam akan
terjejas dan terancam. Penerimaan prinsip hak asasi manusia sebagai
sebahagian cara hidup pada peringkat global tanpa mengira latar belakang
ras, etnik, agama, warna kulit, dan jantina memburukkan lagi keadaan
ini. Dalam konteks ini, golongan remaja tidak terlepas daripada
menerima corak pemikiran sebegini sehingga banyak yang telah menjadi
mangsa eksploitasi agenda barat atau Yahudi dan seterusnya menyebabkan
mereka terjebak dalam kancah gejala sosial.
Dalam era Liberalisme ini, struktur kehidupan sosial masyarakat telah
banyak berubah. Budaya moden telah mempengaruhi tingkah laku dan cara
berfikir, termasuklah penghayatan terhadap ajaran agama. Gaya hidup
moden juga menjadikan sebilangan masyarakat bersikap individualistik,
mengabaikan semangat kekeluargaan, kejiranan dan bermasyarakat serta
tidak mengambil peduli terhadap gejala sosial yang berlaku di kawasan
kejiranan dan tempat-tempat awam seperti jiran yang tinggal
bersekedudukan, berkelakuan tidak sopan di tempat awam, berpakaian
menjolok mata dan sebagainya. Selain itu, tindakan oleh beberapa
pertubuhan badan-badan bukan kerajaan (NGO) dengan sokongan ahli politik
tertentu yang mendesak kerajaan supaya tidak menggunakan undang-undang
bagi mengawal masalah keruntuhan akhlak di Negara ini telah membuka
ruang yang lebih luas kepada berleluasanya gejala sosial.
Peranan institusi agama sentiasa disekat dan dikritik hebat serta
diletakkan di bawah pengaruh politik, sedangkan institusi agama
bertanggungjawab terus kepada Sultan sebagai Ketua Agama. Keadaan ini
mewujudkan sindrom takut dan bimbang dalam kalangan pihak berkuasa agama
untuk menyusun langkah bagi memastikan prinsip dan nilai agama terus
terpelihara. Bagi mahasiswa pula, mereka yang cenderung kepada agama
sentiasa dilabelkan sebagai terpengaruh dengan fahaman ekstremis dan
fundamentalis atau sekurang-kurangnya dianggap sebagai terpengaruh
dengan fahaman politik pembangkang. Sekumpulan yang lain pula memiliki
pendirian dan fahaman yang berbeza, maka tercetuslah pertelagahan antara
sesama kumpulan mahasiswa berkenaan. Kecenderungan untuk berpolemik,
perbalahan dan pertelagahan yang berterusan itu telah menyebabkan mereka
kehilangan tumpuan terhadap perjuangan sebenar yang perlu diterajui
oleh mereka. Mereka juga kelihatan tidak mampu bukan sahaja untuk
membimbing rakan-rakan siswa mereka untuk memahami kepentingan akhlak
dalam kehidupan apatah pula untuk membantu masyarakat menyelesaikan
permasalahan sosial yang sedang hebat melanda. Inikah generasi yang
harus diletakkan sandaran besar bagi memimpin Negara pada masa hadapan?
Pemikiran dan pendekatan sebegini berpunca daripada salah tanggapan
yang meluas terhadap kedudukan Islam di Negara ini. Apa yang dikesalkan
ialah golongan yang berpemikiran Liberal ini cukup berpengaruh dan
sedang memperluas pengaruh mereka dalam kalangan generasi muda yang
berminat terhadap agama. Dominasi golongan yang berpemikiran Liberal
ini mempunyai agenda besar (grand design) untuk menghakis pengaruh agama dalam aspek kenegaraan dan kehidupan bermasyarakat.
Kedudukan Islam sebagai agama Negara bukan sahaja diketepikan dengan
merendahkan martabatnya kepada sekadar agama rasmi, malah gerakan untuk
terus menghapuskan unsur-unsur pegangan terhadap agama Islam juga sedang
berlangsung dengan hebatnya. Kelompok Liberal ini bukan sahaja cuba
memperluas pengaruh mereka dalam bidang politik malah mereka sering
mencabar kedudukan agama Islam sehingga peringkat mahkamah tertinggi
Negara, iaitu menerusi kes-kes yang diwakili mereka.
Ternyata pemikiran Liberal ini bukan sahaja didukung oleh
kelompok-kelompok kecil yang berselindung di sebalik pertubuhan bukan
kerajaan (NGO) malah ia telah berjaya mendirikan asas yang teguh sebagai
aliran politik, sama ada dalam parti pemerintah mahu pun juga
pembangkang.
Fakta yang dikeluarkan oleh pelbagai agensi Kerajaan membuktikan
betapa meruncingnya gejala sosial yang melanda masyarakat, khususnya
yang melibatkan golongan wanita. Hal tersebut dipercayai merupakan
akibat daripada menularnya budaya hidup bebas yang berpaksikan pemikiran
Liberal. Fakta-fakta tersebut termasuklah: perangkaan Jabatan
Pendaftaran Negara (JPN) 2011, mencatat jumlah kelahiran anak tidak sah
taraf yang didaftarkan antara tahun 2006-2010 adalah sebanyak 234,647.
Daripada jumlah tersebut, seramai 80,979 atau 34.5% merupakan bayi yang
ibu kandungnya beragama Islam. Jumlah anak luar nikah pasangan Islam
menunjukkan pola peningkatan dalam tempoh lima tahun sejak tahun 2006
(Berita Harian, 21 Mac 2011);
Sebanyak 280 kes buang bayi dilaporkan bagi tahun 2005 hingga April
2010 di seluruh negara (PDRM 2010). Setiap kali berakhirnya sambutan
yang membabitkan upacara besar-besaran pada sebelah malamnya di negara
ini, kes-kes hamil anak luar nikah dan buang bayi akan mencatat
peningkatan tiga bulan selepas itu. Tidak keterlaluan jika dikatakan
bahawa tempoh tersebut diibaratkan sebagai “musim mengawan;
Data yang dikeluarkan oleh Berita Nasional Malaysia (BERNAMA) pada
tahun 2005 menunjukkan kes pelacuran kanak-kanak dengan purata 150 – 160
gadis tempatan yang ditahan setiap tahun. Dianggarkan 150 ribu wanita
terbabit dalam kegiatan pelacuran dengan sejumlah besarnya ialah wanita
dewasa:
I. PDRM 2010 juga telah mencatat kes rogol bagi tahun 2008
hingga April 2010 yang berjumlah 8227 kes. Kes mencabul kehormatan
juga menunjukkan statistik yang tinggi, iaitu sebanyak 4894 kes
dilaporkan bagi tahun 2008 hingga April 2010 di seluruh negara;
II. Peningkatan penglibatan remaja Melayu Islam dalam
gejala sosial amat membimbangkan dan ia dianggap antara lain, berpunca
daripada budaya hedonisme yang dilancarkan secara besar-besaran oleh
kelompok kapitalis atas nama pembangunan dan kemajuan material.
Antaranya termasuklah lakonan, nyanyian, dan tarian yang berunsurkan
seks dan memaparkan kerendahan akhlak, peragaan, ratu cantik, manipulasi
wanita untuk tujuan pengiklanan, tarikan bagi sesuatu acara seperti
penganjuran pertandingan serta perlumbaan kereta dan motor, dan
sebagainya, yang jelas mencemar nama baik agama Islam.
Kesimpulan
Umat Islam negara ini perlu bijak mengenal pasti musuh yang sedang
dihadapi oleh mereka, sama ada yang kelihatan secara zahir mahupun juga
yang terselindung di sebalik pelbagai bentuk, wadah, dan wajah.
Berbekalkan keimanan, ilmu, dan keteguhan semangat, mereka haruslah
bijak mengatur langkah yang rapi bagi menghadapi musuh-musuh berkenaan.
Antara langkah paling utama ialah menyatukan hati dan memperkasa
keupayaan agar mereka sekalian berupaya bergerak dengan sederap
langkah. Saf yang kukuh inilah yang akan membolehkan mereka menghadapi
musuh yang satu dengan tabah dan gagahnya. Jika hal ini tidak dapat
dilakukan, pastinya mereka juga ditimpa penghinaan yang diberi terhadap
musuh-musuh Islam, iaitu sebagaimana dinyatakan dalam ayat, “Kamu menyangka mereka bersatu-padu, sedang hati mereka berpecah- belah (disebabkan berlainan kepercayaan mereka).” (Surah al-Hasyr 59 :14). Ingatlah bahawa perpecahan merupakan ciri utama musuh-musuh Islam dan tidak sama sekali berkaitan dengan umat Islam.
Umat Islam merupakan umat yang bersatu kerana menyahut seruan al-Qur’an, “Berpegang
teguhlah kamu sekalian kepada tali Allah (agama Islam), dan janganlah
kamu bercerai-berai dan kenangkanlah nikmat Allah kepada kamu ketika
kamu bermusuh-musuhan (semasa jahiliah dahulu), lalu Allah menyatukan
antara hati kamu (sehingga kamu bersatu padu dengan nikmat Islam), maka
menjadilah kamu dengan nikmat Allah itu orang Islam yang bersaudara….” (Surah Ali `Imran
3 : 103). Elakkan sama sekali perpecahan kerana ia membuka jalan dan
ruang yang luas bagi tindakan mencabar serta menghakis kedaulatan agama
Islam, agama yang diredai oleh Allah S.W.T. Usaha mempertahankan
kedaulatan agama Islam merupakan amanah dan tanggungjawab kita bersama.
[1]
YA Hakim selanjutnya menegaskan, “Saya percaya seandainya pembuat dasar
di Kementerian Pendidikan sedar atau disedarkan tentang kaedah pakaian
bagi orang Muslim dan mengutamakan Islam sebagai ugama Persekutuan,
Kementerian Pendidikan tidak akan mewajibkan pakaian seluar pendek bagi
murid lelaki dengan pilihan seluar panjang atau mewajibkan pakaian pinafore tunic dan blouse
bagi murid perempuan dengan pilihan memakai baju kurung dan kain sarung
serta tudung/telekung. Peraturan pakaian seragam sekolah Bil 3/1983
tersebut adalah songsang dan tidak selari dengan Perlembagaan dan
menurut Perkara 4, “Perlembagaan ini adalah undang-undang utama
Persekutuan dan apa-apa undang-undang yang diluluskan selepas Hari
Merdeka dan yang tidak selari dengan Perlembagaan ini hendaklah terbatal
setakat yang tak selari itu. Peraturan tersebut adalah terbatal. Adanya
pilihan untuk memakai seluar panjang atau baju kurung dan kain sarung
tidak dapat menyelamatkan atau menjadikan sah Peraturan tersebut.”
[2]
YA Hakim turut merujuk kepada tafsiran atau maksud perkataan Islam
dalam al-Qur’an sebagaimana dihuraikan oleh Abdullah Yusuf Ali (New
Revised Ed) n 434 p 155 oleh: Islam is not sectarian, non-racial,
non-doctrinal and is a universal religion. Islam is just submission to
the will of Allah. This implies: (1) Faith; (2) doing right, being an
example to others to do right, and having the power to see that the
right prevails; (3) eschewing wrong,being an example to others to eschew
wrong and having the powers to see that wrong and injustice are
defeated. Islam therefore lives not for itself, but for mankind.
TERBAEKKK... SYUKUR ALHAMDULILLAH... MALAYSIA ADALAH NEGARA ISLAM. PERUNTUKAN YANG MENJAGA AGAMA ISLAM YANG DISEBUT DALAM ARTIKEL DIATAS SEPERTI BERIKUT,
PERKARA 3.
UGAMA BAGI PERSEKUTUAN.
(1) Ugama Islam ialah
ugama bagi Persekutuan; tetapi ugama-ugama lain boleh diamalkan dengan aman dan damai di
mana-mana bahagian Persekutuan.
(2) Dalam tiap-tiap Negeri melainkan Negeri-negeri yang tidak
mempunyai Raja, kedudukan Raja sebagai Ketua ugama Islam dalam Negerinya secara dan
setakat mana yang diakui dan diisytiharkan oleh Perlembagaan Negeri itu, dan juga,
tertakluk kepada perlembagaan Negeri itu, segala hak, keistimewaan, hak kedaulatan dan
kuasa yang dinikmati olehnya sebagai Ketua ugama Islam tidaklah tersentuh dan tercacat,
tetapi dalam apa-apa perbuatan, amalan atau upacara yang telah dipersetujui oleh Majlis
Raja-Raja supaya meliputi seluruh Persekutuan, maka tiap-tiap orang Raja lain hendaklah
atas sifatnya sebagai Ketua ugama Islam membenarkan Yang di-Pertuan Agong mewakilinya.
(3) Perlembagaan-perlembagaan bagi Negeri-negeri Melaka, Pulau
Pinang, Sabah dan Sarawak hendaklah masing-masing membuat peruntukan bagi memberi kepada
Yang di-Pertuan Agong kedudukan sebagai Ketua ugama Islam dalam Negeri itu.
(4) Tiada apa-apa dalam Perkara ini mengurangkan kuasa mana-mana
peruntukan lain dalam Perlembagaan ini.
(5) Walau apa-apa jua dalam Perlembagaan ini, Yang di-Pertuan
Agong hendaklah menjadi Ketua ugama Islam dalam Wilayah-Wilayah Persekutuan Kuala Lumpur
dan Labuan; dan bagi maksud ini Parlimen boleh dengan undang-undang membuat
peruntukan-peruntukan bagi mengadakan peraturan mengenai hal-ehwal ugama Islam dan bagi
menubuhkan suatu Majlis untuk menasihatkan Yang di-Pertuan Agong mengenai perkara-perkara
berhubung dengan ugama Islam.
Perkara 11. Kebebasan Beragama
(1) Tiap-tiap orang berhak menganuti dan mengamalkan agamanya dan, tertakluk kepada Fasal (4), mengembangkannya.
(2) Tiada seorang pun boleh dipaksa membayar apa-apa cukai yang
hasilnya diuntukkan khas kesemuanya atau sebahagiannya bagi maksud
sesuatu agama selain agamanya sendiri.
(3) Tiap-tiap kumpulan agama berhak— (a) menguruskan hal ehwal agamanya sendiri; (b) menubuhkan dan menyenggarakan institusi-institusi bagi maksud agama atau khairat; dan (c) memperoleh dan mempunyai harta dan memegang dan mentadbirkannya mengikut undang-undang. (4) Undang-undang Negeri dan berkenaan dengan Wilayah-Wilayah
Persekutuan Kuala Lumpur, Labuan dan Putrajaya, undang-undang
persekutuan boleh mengawal atau menyekat pengembangan apa-apa doktrin
atau kepercayaan agama di kalangan orang yang menganuti agama Islam.
(5) Perkara ini tidaklah membenarkan apa-apa perbuatan yang
berlawanan dengan mana-mana undang-undang am yang berhubungan dengan
ketenteraman awam, kesihatan awam atau prinsip moral.
Perkara 12. Hak berkenaan dengan pendidikan
(1) Tanpa menjejaskan keluasan Perkara 8, tidak boleh ada
diskriminasi terhadap mana-mana warganegara semata-mata atas alasan
agama, ras, keturunan atau tempat lahir— (a) dalam pentadbiran
mana-mana institusi pendidikan yang disenggarakan oleh suatu pihak
berkuasa awam, dan, khususnya, kemasukan murid-murid atau
pelajar-pelajar atau pembayaran fi; atau (b) dalam memberikan bantuan
kewangan daripada wang sesuatu pihak berkuasa awam bagi penyenggaraan
atau pendidikan murid-murid atau pelajar-pelajar di mana-mana institusi
pendidikan (sama ada disenggarakan oleh suatu pihak berkuasa awam atau
tidak dan sama ada di dalam atau di luar Persekutuan). (2) Tiap-tiap kumpulan agama berhak menubuhkan dan menyenggarakan
institusi-institusi bagi pendidikan kanak-kanak dalam agama kumpulan itu
sendiri, dan tidak boleh ada diskriminasi semata-mata atas alasan agama
dalam mana-mana undang-undang yang berhubungan dengan
institusi-institusi itu atau dalam pentadbiran mana-mana undang-undang
itu; tetapi adalah sah bagi Persekutuan atau sesuatu Negeri menubuhkan
atau menyenggarakan atau membantu dalam menubuhkan atau menyenggarakan
institusi-institusi Islam atau mengadakan atau membantu dalam mengadakan
ajaran dalam agama Islam dan melakukan apa-apa perbelanjaan sebagaimana
yang perlu bagi maksud itu.
(3) Tiada seorang pun boleh dikehendaki menerima ajaran sesuatu agama
atau mengambil bahagian dalam apa-apa upacara atau upacara sembahyang
sesuatu agama, selain agamanya sendiri.
(4) Bagi maksud Fasal (3) agama seseorang yang di bawah umur lapan
belas tahun hendaklah ditetapkan oleh ibu atau bapanya atau penjaganya.
Pada tahun 1988, Kerajaan Persekutuan telah membuat pindaan terhadap
perlembagaan mengenai bidangkuasa Mahkamah Syariah terkenal dengan
Akta Perlembagaan (Pindaan) 1988 (Akta A 704) Perkara 121,
Perlembagaan Persekutuan yang menjelaskan bahawa Mahkamah Sivil tidak
lagi mempunyai bidangkuasa berkenaan apa-apa perkara yang Mahkamah
Syariah mempunyai bidangkuasa. Pindaan Perkara 121 (1A) Perlembagaan
Persekutuan menyebutkan: "Mahkamah-Mahkamah yang disebut di dalam Fasal
(1) tidaklah boleh mempunyai bidangkuasa dengan apa-apa perkara dalam
bidangkuasa Mahkamah Syariah".
Datuk Ngeh Koo Ham (DAP) mengeluarkan kenyataan di Parlimen semalam supaya umat islam menghormati murtad. Dengan kata lain, meminta umat islam menghalalkan murtad. isu murtad sebenarnya semakin berleluasa di Malaysia. Datuk Ngeh Koo Ham (DAP-Beruas) berkata, perkara itu berdasarkan
peruntukan Perkara 11(1) Perlembagaan Persekutuan yang memberi hak
mutlak untuk mengamalkan sesuatu agama. Bagaimanapun hak mengamalkan agama yang lain itu adalah untuk mereka yang bukan islam mengamalkan agama mereka, bukan untuk membolehkan umat islam murtad.
Kita sebagai umat islam harus berjuang menentang gejala murtad. Parti-parti politik yang menghalalkan murtad ini harus ditentang. Kepada umat islam liberal yang menyokong menghalalkan murtad, kamu harus ingat ayat-ayat Al-quran yang secara jelas menunjukkan umat islam adalah berdosa besar sekiranya murtad. Adakah kita umat islam harus membiarkan dosa besar ini berlaku kepada umat islam di Malaysia?..
Antara ayat yang menyentuh tentang murtad dalam Al-Quran:
"Adakah
kamu pula hendak meminta dari Rasul kamu sebagaimana diminta dari Nabi
Musa (oleh kaumnya) dahulu? Dan sesiapa yang menukar iman dengan
mengambil kekufuran, maka sesungguhnya ia telah sesat dari jalan yang
lurus." (Al-Baqarah 2:108)
"Dan
bahawa sesungguhnya inilah jalanKu (agama Islam) yang betul lurus, maka
hendaklah kamu menurutnya; dan janganlah kamu menurut menurut
jalan-jalan (yang lain dari Islam), kerana jalan-jalan (yang lain itu)
mencerai-beraikan kamu dari jalan Allah, Dengan yang demikian itulah
Allah perintahkan kamu, supaya kamu bertaqwa." (Al-An'aam 6:153)
"Dan
sesiapa yang mencari agama selain agama Islam, maka tidak akan diterima
daripadanya, dan ia pada hari akhirat kelak dari orang-orang yang
rugi."(A-li'Imraan 3:85)
"Mereka
bertanya kepadamu (wahai Muhammad), mengenai (hukum) berperang dalam
bulan yang dihormati; katakanlah: "Peperangan dalam bulan itu adalah
berdosa besar, tetapi perbuatan menghalangi (orang-orang Islam) dari
jalan Allah dan perbuatan kufur kepadaNya, dan juga perbuatan menyekat
(orang-orang Islam) ke Masjid Al-Haraam (di Makkah), serta mengusir
penduduknya dari situ, (semuanya itu) adalah lebih besar lagi dosanya di
sisi Allah. Dan (ingatlah), angkara fitnah itu lebih besar (dosanya)
daripada pembunuhan (semasa perang dalam bulan yang dihormati). Dan
mereka (orang-orang kafir itu) sentiasa memerangi kamu hingga mereka
(mahu) memalingkan kamu dari agama kamu kalau mereka sanggup (melakukan
yang demikian); dan sesiapa di antara kamu yang murtad (berpaling tadah)
dari agamanya (agama Islam), lalu ia mati sedang ia tetap kafir, maka
orang-orang yang demikian, rosak binasalah amal usahanya (yang baik) di
dunia dan di akhirat, dan mereka itulah ahli neraka, kekal mereka di
dalamnya (selama-lamanya)." (Al-Baqarah 2:217)
Selain itu Ngeh Koo Ham juga mahu pergerakan syiah dibiarkan tanpa sekatan. Agak pelik DAP sudah berani masuk
campur dalam urusan islam. Ikut suka dia nak membiarkan pergerakan
mengkafirkan umat islam. Itu sebabnya umat islam harus berjuang dan
menolak PR. PR adalah pakatan yang berpaksikan DAP. Atau dengan kata lain semua urusan harus dinilai dari kaca mata bukan islam. Orang bukan islam akan menilai dari segi logik akal sedangkan umat islam mempunyai iman yang membatasi segala penilaian.
Sidang akhbar ini diadakan setelah satu kata sepakat dipersetujui dan dicapai antara NGO-NGO Islam di dalam persidangan meja bulat yang telah diadakan sebentar tadi. Tujuan sidang akhbar ini ialah bagi menyatakan pendirian NGO-NGO Islam yang telah bersepakat berkumpul pada hari ini sebagai satu suara berkongsi keprihatinan terhadap perkembangan terkini susulan pengumuman Menteri di Jabatan Perdana Menteri, YB Nancy Shukri pada 30 Mei 2014 berkenaan hasrat kerajaan memperkenalkan akta baharu yang akan menggantikan Akta Hasutan 1948 [Akta no. 15].
YB Nancy mengesahkan telah menerima tiga deraf rang undang-undang berkaitan iaitu Rang Undang-undang Harmoni Nasional (National Harmony Bill), Rang Undang-undang Perpaduan Nasional (National Unity Bill) dan Rang undang-undang Suruhanjaya Perpaduan dan Integrasi Nasional (National Unity and Integration Commission Bill) dan kini sedang dalam penelitian Pejabat Peguam Negara.
Pihak kami telah berpeluang meneliti ketiga-tiga deraf rang undang-undang yang dimaksudkan dan membawanya kepada perbincangan lebih mendalam. Melalui hasil perbincangan yang dijalankan, pihak kami mendapati terdapat dua bentuk perkara yang menimbulkan perasaan resah kami terhadap soal Kedaulatan Undang-Undang Negara.
Pertama, cara bagaimana deraf undang-undang ini dibuat dan dicadangkan.
Kedua, isikandungan yang terdapat di dalam deraf undang-undang yang dibuat serta dicadangkan.
Untuk yang pertama, pihak kami mendapati kaedah penggubalan ketiga-tiga rang undang-undang ini bertentangan dengan norma penggubalan undang-undang Negara. Kami mendapati bahawa penggubal yang terlibat adalah Majlis Peguam yang telah mencadangkan kepada satu kelompok kecil Jawatankuasa Kerja di dalam Majlis Konsultansi Perpaduan Negara. Kami difahamkan hanya 3 orang pemain utama terlibat di dalam penggubalan deraf rang undang-undang tersebut dan kesemua ahli-ahli lain di dalam MPKN telah tidak dirujuk secara sepenuhnya sebelum diserahkan kepada YB Nancy.
Kami melihat fungsi serta kewujudan peranan MPKN telah dijadikan sebagai alat tunggangan oleh sekumpulan kecil pihak-pihak yang berkepentingan di dalam cadangan-cadangan ini. Seolah-olah MPKN telah dianggap sebagai satu lesen besar untuk pihak-pihak ini melakukan perubahan yang bakal mengganggu gugat asas-asas pembinaan negara ini sesuka hati mereka. Lebih membingungkan ialah tindakan sekumpulan kecil ini terus menyerahkan rang undang-undang tersebut tanpa melalui proses rujukan dan perbincangan teliti dengan pihak-pihak berkepentingan terlebih dahulu. Seolah-olah, ia satu tindakan bersifat diktatorial dengan hanya mementingkan kehendak satuhala pihak mereka. Sebagai sebuah negara yang mengamalkan prinsip demokrasi, perlakuan songsang kumpulan ini wajar disangsikan.
Selain itu, rang undang-undang tersebut telah diserahkan terus kepada Jemaah Menteri, lantas mengenepikan institusi-institusi yang bakal terjejas oleh penguatkuasaannya kelak. Ini jelas merupakan langkah provokasi yang boleh mencetuskan keresahan serta kebimbangan ramai pihak.
Kebimbangan Kedua pula ialah mengenai isikandungan ketiga-tiga deraf undang-undang seperti yang telah dinyatakan tadi bagi menggantikan Akta Hasutan 1948.
Pihak kami ingin menyatakan kebimbangan dan memberikan amaran dari pihak kami berkenaan kesan jangka pendek dan panjang hasil cadangan pemansuhan Akta Hasutan 1948, cadangan isikandungan deraf rang undang-undang menggantikan Akta Hasutan tersebut serta tujuan dan fungsi “Unfair Discrimination Tribunal” yang dinyatakan di dalam salah satu rang undang-undang tersebut.
Untuk peringatan semua, Negara ini telah dibina dengan tiang-tiang asas yang merupakan tulangbelakang kepada kekuatan struktur negara ini. Goncangkan tiang-tiang ini, maka bergoncanglah negara nanti. Atas sebab itu, arkitek-arkitek pembina negara ini telah menetapkan bahawa tiang-tiang asas negara ini tidak boleh dirombak, dihapuskan, disentuh mahupun digoncangkan dengan sesuka hati.
Akta Hasutan 1948 adalah sebuah akta yang telah berada di negara ini untuk melindungi tiang-tiang asas ini. Akta ini melindungi asas-asas Negara khususnya Perkara 153, Perkara 152, Perkara 181 dan Bahagian Ketiga Perlembagaan Persekutuan yang tidak boleh dipersoalkan sama sekali termasuk oleh ahli-ahli Parlimen. Pada waktu akta tersebut digubal, kesemua kaum di Negara ini telah bersepakat. Perkara-perkara yang dilindungi Akta tersebut tidak boleh dipinda tanpa persetujuan Majlis Raja-raja.
Perkara 153, 152, 181 dan Bahagian Ketiga Perlembagaan Persekutuan adalah merupakan mahar yang dibayar oleh golongan bukan warganegara pada masa itu untuk mendapatkan peluang kerakyatan Persekutuan Tanah Melayu. Menuntut mahar yang telah lama dipersetujui kembali ianya boleh ditafsirkan sebagai satu tindakan sengaja mahu membubarkan perjanjian yang telah sedia termeterai dan dihormati sejak sekian lama.
Cadangan pemansuhan Akta Hasutan 1948 bakal menyebabkan asas-asas yang menjadi tiang perpaduan dan keharmonian yang selama ini dikecapi negara menjadi satu sasaran terbuka oleh pihak-pihak yang tidak bertanggungjawab.
Tidak hanya cadangan pemansuhan Akta Hasutan 1948 menimbulkan keresahan di dalam serahan deraf undang-undang tersebut, malah beberapa cadangan di dalamnya menuntut perhatian serius untuk dikaji motif dan kesan cadangan yang dikemukakan.
Berikut kami gariskan beberapa keprihatinan awal tentang kandungan ketiga-tiga deraf rang undang-undang tersebut:
i.Pihak kami mendapati, Undang-undang yang cuba digambarkan sebagai usaha perpaduan ini dilihat tidak lebih daripada satu percubaan pihak yang tidak bertanggungjawab sengaja untuk mengeruhkan hubungan antara kaum dan agama di negara ini. Pencadang telah secara semborono cuba mengangkat hak kesamarataan menurut Perkara 8 Perlembagaan Persekutuan secara mutlak tanpa mempedulikan prinsip “positive discrimination” yang merupakan kekecualian dalam Perkara 8 itu sendiri dan turut tidak mempedulikan asas-asas pembinaan negara yang harmoni yang turut sama termaktub dalam Perlembagaan Persekutuan seperti Perkara 3(1), Perkara 37 (1).
ii.Kedaulatan Raja-Raja Melayu dalam memelihara hak keistimewaan orang Melayu yang hanya boleh dipinda dengan perkenan Majlis Raja-Raja di bawah Perkara 153 dan 38 Perlembagaan Persekutuan turut disentuh oleh penggubal deraf undang-undang ini. Penggubal seolah-olah cuba menyerlahkan sifat kebencian serta perasaan anti orang-orang Melayu dengan menggelarkan peruntukan-peruntukan Perlembagaan seperti ini dengan istilah-istilah seperti ‘discrimination’ dan ‘racial superiority’. Ini jelas merupakan satu sikap yang sangat tidak sensitif dipamerkan penggubal-penggubal tersebut yang mahu mengenepikan semua peruntukan terbabit.
iii.Ketiga-tiga deraf rang undang-undang tersebut juga mengenepikan kedaulatan Negeri-negeri dalam perbagai aspek hanya kerana terpaksa tunduk kepada prinsip kesamarataan yang terlalu umum yang dipegang oleh penggubal. Mereka yang telah menggubal deraf tersebut ternyata hanya menjunjung secara melulu konvensyen-konvensyen hak asasi manusia berkerangka liberal-sekular termasuklah International Convention of Elimination of All Forms of Racial Discrimination (ICERD). Malaysia tidak meratifikasi ICERD dan tidak perlu tunduk pada konvensyen seumpama ini yang belum tentu merupakan model terbaik perpaduan dan keharmonian Negara.
iv.Tidak cukup dengan rencah yang seolah-olah bersifat Anti Melayu, ketiga-tiga deraf undang-undang yang dicadangkan turut berisi nada yang menunjukkan sikap pelampau golongan Ekstremis Islamufobia apabila cuba melakukan suatu perkara yang mana penjajah British sendiri tidak pernah melakukannya. Kedudukan serta Kedaulatan Agama Negeri turut sama cuba diketepikan oleh penggubal deraf undang-undang tersebut. Kedudukan ini tidak pernah diganggu oleh British dan Kerajaan Persekutuan. Malah Agama Islam telah dimartabatkan sebagai Agama Negara dengan diberikan berbagai kedudukan terhormat dan perlindungan Perlembagaan seperti Perkara 3(1),(2), 11(4), 12(2), 37(1), 74(2) Jadual Kesembilan, 121(1A) dan Perkara 150(6A) .
v.Pihak kami turut melihat cadangan penubuhan “Unfair Discrimination Tribunal” tidak lebih daripada satu percubaan untuk menghidupkan kembali hasrat menubuhkan Interfaith Commmision yang pernah ditentang dan berkubur satu ketika dahulu. Dengan pelabelan baru, “Unfair Discrimination Tribunal” dilihat akan merampas kuasa institusi kehakiman dalam memutuskan isu-isu berkaitan perlembagaan, serta peranan Raja-raja Melayu sebagai ketua bagi agama Islam di negeri-negeri tanah Melayu. Kedaulatan Islam dilihat bakal dihempaskan ke bawah melaluinya dan bidang perundangan Islam akan sentiasa berada di bawah skrutini sebuah tribunal yang turut sama dianggotai oleh golongan bukan Islam.
Melihat semua kemungkinan serta kerosakan yang bakal timbul ini, Harus pihak kami tegaskan di sini bahawa Perkara-Perkara yang telah termaktub dan dipersetujui di dalam Perlembagaan Persekutuan bukanlah satu perkara yang boleh dicampak keluar sesuka hati hanya kerana sifat dendam dan membenci sesetengah golongan kecil dalam masyarakat terhadap Kedaulatan Islam dan Melayu di negara ini.
Sikap-sikap tidak rasional yang terdorong dengan sifat ekstremis Islamufobia melampau sehingga gagal mengenalpasti sumber kekuatan tiang-tiang asas negara sepertimana yang terdapat di dalam deraf-deraf yang dikemukakan amatlah pihak kami kesalkan.
Pihak Kami ingin menegaskan bahawa peranan dan tanggungjawab memelihara kedaulatan Negara meliputi tugas-tugas melindungi institusi Raja-Raja Melayu, Hak Keistimewaan Melayu, Agama Negara dan Kenegaraan dan hal ini merupakan asas utama yang termaktub di dalam Perlembagaan Persekutuan. Perkara-perkara ini tidak wajar sama sekali disentuh atas sebarang sebab sekalipun, memandangkan perkara-perkara asas ini terbukti berjaya memelihara keharmonian Negara dan kemajuan kepada semua bangsa selama ini.
Pihak kami juga ingin menangkis sikap yang cuba dibawakan oleh penggubal yang berusaha mempotretkan institusi-institusi kehakiman negara sebagai tidak cukup berwibawa untuk menangani isu-isu sensitif berkaitan agama dan bangsa di dalam negara. Cadangan penubuhan ‘Unfair Discrimination Tribunal’ menunjukkan bahawa penggubal mempunyai dasar kefahaman yang rigid, keras dan kaku dalam menyantuni mana-mana isu melibatkan pertikaian antara agama dan bangsa di dalam negara yang majmuk ini. Negara ini telah aman sejak berkurun lamanya melalui penghormatan serta dasar toleransi antara agama yang telah wujud sejak sekian lama. Kerap kalinya apabila berlaku apa-apa perkara yang merosakkan keamanan tersebut, puncanya adalah kerana sentiasa ada pihak cuba menggganggu gugat apa yang telah disepakati sebelum ini. Tidak semua perkara harus ditangani melalui jalan perundangan semata-mata.
Pihak kami, NGO-NGO Islam, memilih lokasi ini di persekitaran Hotel Cititel ini untuk kembali mengingatkan kepada pihak pemerintah tentang apa yang telah berlaku 8 tahun dahulu.
8 tahun yang lalu, di sinilah bermulanya gelombang permulaan penentangan besar-besaran kepada percubaan kumpulan Artikel 11 untuk merobek serta mengubah dasar-dasar asas yang terdapat di dalam Perlembagaan Persekutuan mengikut acuan yang dimahukan kumpulan kecil mereka. Antara yang turut ditentang pada masa itu ialah percubaan menubuhkan Interfaith Commission yang mempunyai sifat yang hampir sama dengan ‘Unfair Discrimination Tribunal’ seperti yang dicadangkan di dalam deraf-deraf undang-undang tersebut. Penentangan yang kemudiannya menyaksikan puluhan ribu umat Islam berkumpul di Masjid Wilayah Persekutuan pada Oktober 2006 sebagai kemuncak kepada gelombang penentangan.
Oleh yang demikian kami menggesa supaya pihak Kerajaan Pusat mendengar kegusaran kami berhubung perkembangan ini, termasuk melihat semula secara serius keputusan memansuhkan Akta Hasutan 1948 berdasarkan perkembangan mutakhir yang berlaku. Jika kerajaan meneruskan hasrat untuk memperkenalkan ketiga-tiga akta baharu tersebut, maka kami menggesa penelitian yang lebih mendalam supaya usaha menghakis asas-asas kenegaraan tidak berlaku atas nama menjulang hasrat perpaduan dan keharmonian nasional.
Generasi terdahulu yang menjadi arkitek pembinaan negara ini telah mengenalpasti tentang asas-asas yang menjadi struktur kekuatan kepada pembinaan negara ini. Mereka melindunginya dan berjaya mewariskan sebuah Malaysia yang berjaya untuk dihuni secara bersama oleh kita pada hari ini. Kita mewarisi sebuah Malaysia yang aman, makmur dan berjaya hasil kebijaksanaan mereka-mereka yang terdahulu.
Persoalannya, apakah kita mahu merobek semua kebijaksaan tersebut hanya kerana satu segmen di dalam masyarakat mempunyai penyakit dendam dan membenci asas-asas pembinaan negara ini? Apa pula bentuk negara yang bakal kita wariskan nanti sekiranya semua kebijaksanaan ini dirobek dan menghancurkan segala bentuk keamanan dan kemakmuran yang sedang kita nikmati pada hari ini?
Justeru itu, pihak kami NGO-NGO Islam ingin merakamkan perasaan resah dan kegusaran kami mengenai percubaan-percubaan tidak sensitif seperti ini. Pihak kami ingin mendesak pihak Kerajaan Pusat supaya melakukan penelitian yang lebih jitu dengan merujuk serta memastikan keterlibatan pihak-pihak yang mempunyai kepentingan secara langsung dan tidak langsung di dalam ketiga-tiga deraf undang-undang yang dimaksudkan.
Kita sedang mewarisi Malaysia yang aman hasil kebijaksanaan pemimpin-pemimpin terdahulu, jangan pula kita wariskan Malaysia yang hilang keamanan kepada generasi akan datang hanya kerana kesombongan dan kegopohan pihak-pihak tertentu.
Pihak kami tidak akan berhenti di sini. Apa yang berlaku di sini hanyalah satu permulaan. Pihak kami akan terus bergabung dan memperjuangkan perkara ini secara bersama dengan pihak-pihak berkepentingan yang lain.
Harapan kami, pihak Kerajaan Pusat memberi perhatian serius kepada suara-suara kebimbangan dan resah yang sedang dikemukakan ini.
Berikutan kebimbangan yang mendesak ini, saya,Mohamed Hafiz Mohamed Nordin, selaku Pengerusi PEMBELA yang memayungi lebih dari 70 NGO-NGO Islam di tanahair dan suara NGO-NGO Islam Wilayah Utara Semenanjung Malaysia yang hadir pada hari ini, ingin menyatakan BANTAHAN KERAS dari pihak kami terhadap mana-mana percubaan untuk menghapuskan Kedaulatan Islam di tanahair, Kedaulatan Institusi Raja-Raja Melayu dan hak-hak keistimewaan orang-orang Melayu di bumi Malaysia ini.
Pendirian kami adalah jelas dan tegas tentang perkara-perkara ini.
Pada sabtu minggu lepas negara telah dikejutkan oleh isu adik firdaus. Adik firdaus merupakan seorang OKU yang telah dijumpai oleh JKM dalam keadaan yang amat daif. kepada sesiapa yang melihatnya akan berasa tersentuh dan sedih. tergamak seorang ibu yang membiarkan anak OKUnya sebegitu rupa, sedangkan jika dilihat dalam FB ibunya, dia agak menjaga penampilan. Cerita mengenai adik firdaus ini telah menjadi bualan oleh masyarakat malaysia pada hujung minggu ini. Adik firdaus telah dijumpai di Flat Taman Semarak, Nilai, Negeri sembilan. Menurut penduduk flat itu, mereka tidak mengetahui tentang kewujudan insan OKU ini, lantaran ibunya tidak banyak bergaul dengan penduduk setempat.
